پس از جنگ دوم ايران و روسيه كه به شكست مجدد ايران و واگذاري ايروان و نخجوان به دولت روسيه شد، مرزهاي بين ايران و روس توسط معاهده معروف تركمان‌چاي اصلاح گرديد. به موجب اين معاهده خط مرزي از قله كوه آغري كوچك شروع شده، در طول مجراي رودخانه قره سو از شعبات رودخانه ارس امتداد و سپس اين خط، از مجراي رودخانه ارس تا صحراي مغان متابعت كرده و از آن پس به جنوب‌شرقي منحرف و به سرچشمه‌هاي رودخانه آستاراچاي رسيد و بالاخره رود آستارا تا درياي خزر به عنوان سرحد و خط مرزي تعيين گرديد. تا سال 1302 شمسي آرامش در سرحدات ايران و روسيه (اتحاد جماهير شوروي) برقرار بوده ولي از اين تاريخ به بعد برخوردهاي مرزي به ويژه در ناحيه مغان، تغيير مسير رودخانه آستاراچاي و ادعاي مالكيت بعضي از جزاير رودخانه‌اي در مسير ارس، موجب گرديد دو كشور به فكر چاره انديشي باشند، نهايتاٌ پس از مجادلات و مكاتبات متعدد، موافقتنامه سال 1333 شمسي بين دولتين وقت به امضاء رسيد. امضاي اين موافقتنامه تغيير اساسي را در مرز تعيين شده قبلي جز واگذاري حدود 100 كيلومتر مربع در ناحيه مورد اختلاف در منطقه مغان به ايران و برخي جابجايي كوچك ايجاد نكرد؛ اما، به اختلافات بين دو كشور خاتمه داد و از آن زمان تاكنون اين مرز علي‌رغم انحلال شوروي سابق و تشكيل جمهوري‌هاي جديد به همان شكل سابق تثبيت شده است.

 

اهم مستندات حقوقی بین ایران و آذربایجان درخصوص رودخانه ارس

 

اهم مستندات حقوقی بین ایران و ارمنستان درخصوص رودخانه ارس

 

اهم مستندات حقوقی بین ایران و ترکیه در حوضه ارس

 

اهم مستندات حقوقی بین سایر کشورهای حوضه ارس